De cijfers spreken voor zich.
Amsterdam had in de jaren vanaf 1998 de OZB helemaal kunnen overslaan zonder in de rode cijfers te komen.
Rotterdam had de OZB in de periode 1998-2006 voor het overgrote deel niet nodig. Rotterdam verzweeg over de periode 2007-2015 grote verliezen. Weg belastinggeld!
Den Haag had in de jaren vanaf 1997 tot 2013 de OZB helemaal kunnen overslaan zonder in de rode cijfers te komen.
Bij veel andere gemeenten is het niet anders.

Onroerendezaakbelasting
Veel gemeenten hebben de afgelopen jaren Onroerendezaakbelasting opgelegd en verhogingen daarvan doorgevoerd die geheel of ten dele niet nodig waren om de gemeente uit de rode cijfers te houden. Het is opvallend dat nagenoeg alle betreffende gemeentebesturen de situatie dat de Onroerendezaakbelasting geheel of ten dele onnodig was opgelegd, in de gemeentelijke jaarrekeningen maskeerden door een verkeerde voorstelling te geven van de overschotten. Het is opvallend dat, hoewel alle gemeenteraden van de boekhoudfraude op de hoogte waren gebracht, geen enkele gemeenteraad passende maatregelen hiertegen nam.
De slachtoffers zijn de belastingbetalers, die teveel of zelfs geheel onnodig Onroerendezaakbelasting betaalden.

"Griekse" jaarrekeningen bij Nederlandse gemeenten

Het is een misverstand te denken dat "Griekse" jaarrekeningen zich alleen bij de Griekse overheid voordoen. Ook Nederlandse overheden maken zich er volop aan schuldig.
Er zijn gemeentebesturen die (soms jaren achtereen) stelmatig hogere saldi van opbrengsten en kosten presenteren dan de werkelijke. Sommige presenteren zelfs stelselmatig overschotten terwijl er in werkelijkheid sprake is van "rode cijfers", tekorten dus. Verschillende gemeenten werken zich dus langzaam maar zeker in de vernieling zonder dat de gemeenteraad dat in de gaten heeft.
De betreffende jaarrekeningen zijn veelal onduidelijk over de aard van de verzwegen verliezen. In de jaarrekeningen van de laatste jaren wordt wel veelal zichtbaar dat verliezen op (te ambitieuze?, te weinig doordachte?) grondontwikkelings- en bouwprojecten een belangrijke oorzaak is.
Opcenten Motorrijtuigenbelasting
Een belangrijk deel (40-50%) van uw Motorrijtuigenbelasting gaat naar uw provincie. De zogenoemde opcenten Motorrijtuigenbelasting. En wat doen die provincies met dat geld? Meestal voor een deel, soms voor een groot deel, en soms zelfs helemaal niets! Oppotten dus! Bovendien wordt dat grotendeels met boekhoudfraude gemaskeerd.
Het provinciebestuur van provincie Gelderland bijvoorbeeld presenteerde in de jaarrekening 2006 een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 52 miljoen. De opcenten Motorrijtuigenbelasting waren in dat jaar € 155 miljoen. Al volgens de officiële cijfers was dus een derde deel daarvan niet nodig. In werkelijkheid was het veel erger. In werkelijkheid hield de provincie in dat jaar € 163 miljoen over. De opcenten Motorrijtuigenbelasting waren dus compleet onnodig. Met geknoei in de jaarrekeningcijfers werd dat gemaskeerd. In de jaarrekeningen 2007 en 2008 maskeerde het provinciebestuur met boekhoudfraude dat meer dan de helft van de geïncasseerde opcenten Motorrijtuigenbelasting compleet overbodig was. Al die onnodig geheven belastinggelden staan inmiddels op vette bankrekeningen van honderden miljoenen euro's weg te kwijnen!
Het provinciebestuur van provincie Groningen bijvoorbeeld presenteerde in de jaarrekening 2006 een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 13 miljoen. De opcenten Motorrijtuigenbelasting waren in dat jaar € 39 miljoen. Al volgens de officiële cijfers was dus een derde deel daarvan niet nodig. In werkelijkheid was het veel erger. In werkelijkheid hield de provincie in dat jaar € 76 miljoen over. De opcenten Motorrijtuigenbelasting waren dus compleet onnodig. Met geknoei in de jaarrekeningcijfers werd dat gemaskeerd. In de jaarrekening 2007 meldde het provinciebestuur een voordelig saldo van € 16 miljoen. In werkelijkheid was er een overschot van € 88 miljoen. In datzelfde jaar bedroeg de opbrengst opcenten Motorrijtuigenbelasting € 42 miljoen. Die was dus alweer geheel overbodig. In de jaarrekening 2008 meldde het provinciebestuur een voordelig saldo van € 10 miljoen. In werkelijkheid was er een overschot van € 46 miljoen. In datzelfde jaar bedroeg de opbrengst opcenten Motorrijtuigenbelasting € 43 miljoen. Die was dus alweer geheel overbodig.
Bij veel andere provincies is het niet anders.

Onware persberichten over de uitkomsten
Gemeentebesturen plegen persberichten uit te geven bij het verschijnen van de jaarrekeningen. Ook daarin worden de foute cijfers gepresenteerd. De pers neemt die foute cijfers klakkeloos over in hun berichtgeving. Niemand staat er bij stil dat die cijfers wel eens fout zouden kunnen zijn. Ondanks dat Leo Verhoef al jarenlang meldt dat er op grote schaal sprake is van boekhoudfraude.
In het persbericht van 14 mei 2009 zegt het gemeentebestuur van Amsterdam dat Amsterdam in 2008 een bedrag heeft overgehouden van 105 miljoen euro. In werkelijkheid was het 570 miljoen.
In het persbericht van 21 april 2010 zegt het gemeentebestuur van Amsterdam dat Amsterdam in 2009 een bedrag heeft overgehouden van 121 miljoen euro. In werkelijkheid was het 849 miljoen.
In het persbericht van 20 april 2011 zegt het gemeentebestuur van Amsterdam dat Amsterdam in 2010 een bedrag heeft overgehouden van 32 miljoen euro. In werkelijkheid leed de gemeente een verlies van 135 miljoen.
En zo gaat dat maar door, jaar in jaar uit.

Accountants
Bij al deze misleidende jaarrekeningen staan desondanks goedkeurende accountantsverklaringen. Verbijsterend! Dus klaagde Leo Verhoef verschillende accountants, verspreid over alle vier de grote accountantskantoren (Deloitte, Ernst&Young, KPMG, PricewaterhouseCoopers) aan bij de Raad van Tucht voor Accountants. Deze Raad van Tucht bestond het om in de eerste aangespannen procedure de betreffende accountant vanwege procedurefouten van de Raad zelf vrijuit te laten gaan en in de volgende procedures de accountants vrijuit te laten gaan omdat "het binnen de provinciale en gemeentelijke verslaggeving niet ongebruikelijk is dat bedragen buiten de rekening van baten en lasten worden gehouden". Verbijsterend! Voor de Raad van Tucht stond dus wel vast dat Leo Verhoef gewoonweg gelijk heeft als hij beweert dat veel gemeenten bedragen buiten beeld laten!
In hoger beroep voor het College van Beroep voor het bedrijfsleven bestond dit College het om alweer louter door procedurefouten van het College zelf, waardoor de klachten zelfs niet inhoudelijk aan de orde kwamen, de betreffende accountants vrijuit te laten gaan. De accountants gingen dus niet vrijuit omdat Leo Verhoef ongelijk zou hebben met zijn beweringen over misleidende jaarrekeningen, wat al die gemeente- en provinciebesturen daarna rondbazuinden.

Justitie
In circa 20 gevallen deed Leo Verhoef aangifte van boekhoudfraude (i.c. valsheid in geschrifte in jaarrekeningen, waarop zeven jaar gevangenisstraf kan staan, een zwaar misdrijf dus) bij Justitie. Deze 20 gevallen zijn samen "goed" voor een boekhoudfraude van zo'n vijf miljard euro. Echter, het Openbaar Ministerie is totaal niet toegerust om zoiets als boekhoudfraude te onderkennen en te vervolgen. (Aldus procureur-generaal Steenhuis.) En dus verdwenen de aangiften onderin bureauladen. De enkele aangifte die het bureau van een Officier van Justitie haalde, werd vervolgens geseponeerd. Reden? De Raad van Tucht voor Accountants had de betreffende accountants toch vrijuit laten gaan? Dus moest Leo Verhoef wel helemaal ongelijk hebben met zijn beweringen over verzwegen overschotten, want anders zou die Raad van Tucht die accountants wel ongenadig gestraft hebben, is de redenering. Ongelofelijk? Echt waar!

Bevestiging door anderen
In het gezaghebbende tijdschrift Overheidsmanagement (maart 2004) schrijft Prof. J.H. Blokdijk RA, eminent emeritus-hoogleraar Accountantscontrole aan de Vrije Universiteit te Amsterdam:"... onder volksvertegenwoordigers en burgers heerst hier en daar onvrede. Er woedt zelfs een soort veenbrand, aangestoken door de accountant Leo Verhoef. Het kernpunt betreft de bepaling … dat de rekening van baten en lasten de omvang van alle baten en lasten moet weergeven. Verhoef toont telkens weer aan dat gemeenten en provincies hiertegen op grote schaal zondigen."
Inmiddels kijken ook de gemeentelijke rekenkamers scherper naar het waarheidsgehalte van de jaarrekeningen van hun gemeenten. In hun rapporten over de jaarrekening 2004 bevestigen de Rotterdamse rekenkamer en de Dordrechtse rekenkamer de conslusies van Leo Verhoef volledig. Opvallend is dat ondanks deze bevestiging de gemeenteraden van Rotterdam en Dordrecht de jaarrekeningen toch goedkeurden. Willens en wetens boekhoudfraude dus!
Ook de Rekenkamer Amsterdam heeft het gelijk van Leo Verhoef bevestigd. De Rekenkamer Amsterdam heeft onderzoek gedaan naar de beweringen van Leo Verhoef over de jaarrekening 2005 en kwam tot de conclusie dat Leo Verhoef gelijk heeft. Opvallend is dat ondanks deze bevestiging de gemeenteraad van Amsterdam de jaarrekening 2005 en daarna die over 2006 en daarna die over 2007 en daarna die over 2008 toch goedkeurde. Willens en wetens boekhoudfraude dus!

De slachtoffers
De slachtoffers van deze boekhoudfraudes zijn de belastingbetalers. Een aanzienlijk deel van de Inkomstenbelasting wordt via het Gemeentefonds en het Provinciefonds doorbetaald aan de gemeenten en provincies. Daarbovenop heffen gemeenten rechtstreeks bij hun inwoners de Onroerendezaakbelasting. Een zeer aanzienlijk deel van de Motorrijtuigenbelasting komt terecht bij de provincies. De boekhoudfraude maakt onzichtbaar dat de belastingbetalers in de afgelopen jaren miljarden euro's totaal onnodig aan belastingen hebben betaald.
Wat kunnen de belastingbetalers doen behalve kennis nemen van dit schandaalverhaal? Al die accountants, die geacht werden voor hun belangen op te komen (presenteren accountants zich niet graag als "vertrouwensman van het maatschappelijk verkeer"?), eruit schoppen, alles wat aan die accountants voor hun broddelwerk betaald is, terugvorderen, en bij hun gemeentebesturen en provinciebesturen alle teveel betaalde belastinggelden terugvorderen!